Najmłodsi mają głos! I to: głos decydujący. Za nami projekcje dla Jury Dziecięcego obradującego w ramach 4. Se-Ma-For Film Festivalu.
Drugiego dnia 4. Se-Ma-For Film Festival rozpędził się na dobre – cały dzień szczelnie został zapełniony projekcjami, spotkaniami i warsztatami. W godzinach przedpołudniowych odbyły się projekcje dla Jury Dziecięcego i Międzynarodowy Konkurs na Najlepszą Animację Stop Motion – filmy dla dzieci. Równocześnie w Muzeum Animacji wyświetlone zostały wszystkie odcinki serialu animowanego pod tytułem “Anton”. To opowieść o dorastaniu, ubrana w bogatą, a jednocześnie wyważoną oprawę plastyczną. Losy sześcioletniego chłopca z niebieskiej plasteliny ujawniają problemy, z jakimi styka się każdy w konfrontacji ze światem.
W czwartek miała też miejsce druga część warsztatów z Jensem Jonathanem Gulliksenem, animatorem współpracującym z Timem Burtonem (Gnijąca Panna Młoda) i Wesem Andersonem (Fantastyczny Pan Lis). Uczestnicy dowiedzieli się, na czym polega animowanie „blocksów”, czyli planowanie ujęcia za pomocą klatek kluczowych. Mieli okazję wprowadzić to dla większości nowe pojęcie w czyn przy stanowiskach animacyjnych, które Gulliksen regularnie odwiedzał, dając cenne wskazówki.
50 animacji w konkursie
Po południu rozpoczęły się pokazy konkursowe. O nagrodę w kategorii Najlepsza Animacja Stop Motion ubiega się w tym roku ponad 50 produkcji z całego świata. Wśród nich jest historia o poszukiwaniu swojego miejsca na świecie przez karaluszego bohatera “A Little Suicide” czy baśniowa “Zima prishla”. Drugi zestaw konkursu międzynarodowego to oklaski dla kanadyjskich mrocznych “Blanche fraise” w reżyserii Fredericka Tremblay, ale także świetne australijskie “Butterflies Isabel Peppard” – pochwała wolności artystycznej i radości tworzenia.
O nagrodę w kategorii Najlepsza Animacja Stop Motion ubiega się w tym roku ponad 50 produkcji z całego świata
Ciekawym punktem czwartkowego programu był pierwszy zestaw filmów studenckich. Przede wszystkim uwagę zwróciło zastosowanie wielu technik animacji poklatkowej. Twórcy podejmowali też różnorodne tematy, jak upływ czasu, wspomnienia, relacje rodzinne. I tak w secie znalazł się m.in. mroczny “Bajo la lunaz Chile” oraz kolorowa “Prvini rybka”. Z Czech. Zestaw, w iście międzynarodowym stylu, zakończyła ciekawa ilustracja poezji haikuKigo. Sporą różnorodność dostrzec się dało także w pierwszym pokazie filmów zakwalifikowanych do konkursu polskiego: obejrzeć mogliśmy animacje sensacyjno-kryminalne (jak “For Katy”), nawiązujące do motywu średniowiecznego tańca śmierci (“Dance macabre”), absurdalne (“Kompletne bzdury”) czy eksplorujące swobodną grę form (“F.I.T.”).
W Łódzkim Domu Kultury odbyła się również druga część maratonu filmów pozakonkursowych. Mimo, że są nieco słabsze pod kątem technicznym od filmów konkursowych, można i wśród nich odnaleźć perełki. Zdecydowanie najciekawsze propozycje to “Muszla” oraz “Walt Grace’s Sumarine Test 1967”, będący teledyskiem do piosenki Johna Mayera wykonanym archaiczną metodą animacji “ombro cinema”.
Parle franse? Qui tam…
Wśród pokazów specjalnych dominowały animacje z ojczyzny animacji, Francji. Mistrzowskie Archiwum Francji pozwoliło odkryć wszelkie możliwe techniki i style w animacji – od plastelinowej po lalkową. Wraz z małym chłopcem odbyliśmy “Petit escapade”, stworzyliśmy animację wraz z bohaterem “L’ivite”, a także przejechaliśmy się zatłoczonym autobusem podczas “La bouche cousue”. Wybór prac z European Film Festival zaznaczył się w pamięci widzów wspólnym motywem: samotnością i bolesnym niekiedy odnajdywaniem się w świecie.
…wśród 1400 pracowników studia jest tylko 55 artystów, a rocznie do Pixara napływa 80 000 aplikacji…
Odbyło się długo wyczekiwane spotkanie z Anthonym Christovem, który odkrył przed słuchaczami świat Pixara. Jako pracownik najwyższych szczebli artystycznej hierarchii studia, podzielił się swoją pasją i doświadczeniem, ujawniając również swój niezbyt pochlebny pogląd na temat braku biznesowego podejścia wśród europejskich twórców animacji. Anthony został zasypany pytaniami, wśród których nie brakowało takich o możliwość pracy w Pixarze. Dowiedzieliśmy się, że wśród 1400 pracowników studia jest tylko 55 artystów, a rocznie do Pixara napływa 80 000 aplikacji.
Anthony Christov
Jedną z ostatnich projekcji był film Michela Gondry’ego “Jak we śnie”, w którym przeplatają się zarówno wydarzenia – realne z wyimaginowanymi – jak techniki filmowe – kino tradycyjne z efektowną animacją poklatkową. Pokaz “Making of” do tego dzieła stał się natomiast pretekstem do spotkania z Jean-Louisem Bompointem, francuskim operatorem, który podzielił się z widzami barwnymi opowieściami z planów filmów reżyserowanych przez Gondry’ego, z którym Bompoint regularnie współpracuje, ale także o innych spotkaniach, które ukierunkowały drogę artystyczną operatora, i, last but not least, o przyjaźni.
Wieczorem przenieśliśmy się na drugą półkulę – Kanadyjskie opowieści to zestaw dzieł wyprodukowanych przez National Film Board of Canada. Wśród nich znalazła się między innymi nominowana do Oscara “Madame Tutli Putli”, muzyczny film Patricka Boucharda “Dehors Novembre” oraz niezwykły “Terre d’eceuil”.
Duży Piotruś (dla) Piotra Dumały
Pokazy specjalne uzupełniła projekcja krótkich metraży Piotra Dumały – reżysera, animatora i rysownika, który każdym kolejnym filmem wciągał widzów w szczególną grę: z konwencjami, schematami, motywami. To nie ostatnie spotkanie z twórczością Dumały podczas 4. Se-Ma-For Film Festival, podczas którego artysta zostanie uhonorowany Nagrodą Specjalną – Dużym Piotrusiem za całokształt twórczości.
Po wielu godzinach spędzonych na sali kinowej, warto zrobić sobie spacer na ul. Tuwima 54, gdzie w Muzeum Animacji Se-Ma-For otwarto wystawę Lalka. Między teatrem a kinem, na której prezentowane są m.in. lalki przywiezione przez twórców konkursowych oraz lalki teatralne z łódzkiego teatru lalek Arlekin.
